De bloesjes van mijn moeder - 7

Ik spande in mijn woonkamer een touw om daar de bloesjes op te hangen. Dat lukte niet, want ze schoven allemaal naar elkaar toe. Om eerlijk te zijn: Kees hielp me, hij maakte lusjes in de draad die we vervolgens zo strak mogelijk spanden. Er ontstond een volkomen nieuwe organisatie van bloesjes. De hele huiskamer hing vol. De zon scheen. Ik zag alle bloesjes alsof ik ze nog nooit gezien had. Met licht in de rug, met licht op de voorkant, in formatie, kleur bij kleur. In de ruimte waarin ik leef. Ik keek naar de vormen en de details. Want ook al leken de bloesjes op elkaar, ze hadden toch echt allemaal een eigen karakter en eigen verhalen.