Een zomer lang aanpassen en opruimen

Ineens bevind ik me in een nieuwe levensfase. Nou ja, ineens…, maar toch: ik werk minder en geef wat ik leerde door aan anderen. Ik rust meer omdat het moet. We zorgen voor wie het nodig heeft in buurt en vriendenkring. En we maken ons huis ‘ouderdomsproof’, voor zover dat gaat met een bovenwoning vol trappen. Er komt een inloopdouche en we krijgen een nieuwe voordeur, gemaakt door timmermansvrienden. Door die nieuwe deur kunnen we eindelijk gewoon binnenstappen en lopen we niet meer het risico bij het omdraaien van de sleutel achterstevoren de trap af te vallen. Met een 6 en een 7 in onze leeftijden zijn we niet meer elke dag even standvastig merken we en ook de leuningen langs de trappen zijn belangrijk geworden. Vooralsnog gaan we er vanuit dat we tot ons 100e levensjaar alle trappen zullen lopen, want we houden van ons huis en de buurt. We zeggen tegen elkaar dat trappenlopen hartstikke goed is voor het hart, dat boodschappen naar boven dragen een goede oefening is om fit te blijven. Zoals ook het schrobben van de planken op het balkon. Vroeger deed ik dat op één zonnige zomermiddag, nu zijn dat er vier geworden, ik doe het in kleinere delen. Meer dan ooit ben ik me bewust van het belang van bewegen. Als ik teveel stil zit, word ik stijf en stram. Ik heb meer tijd dan vroeger - of neem ik meer tijd? Ik haal de boodschappen te voet en mijn looproutes gaan door het park of zomaar door straten die ik niet zo goed ken.

Door de aanpassingen in huis krijg ik bovendien last van het opruimvirus. Opruimen is goed voor de gezondheid. Enthousiast maken we de zolder leeg; alle spullen die we nooit kwijt wilden, gaan nu de deur uit. Wekenlang is onze ‘opruiming’ uitgestald in onze woonkamer en onze vrienden en wie maar binnen komen, mogen meenemen wat ze willen uit ons allegaartje van boeken, potten, vakantievoorwerpen, een paar oude langlaufski’s, hockeysticks uit onze jeugd, vazen en nog veel meer. Wat overblijft gaat naar de kringloop.

Terwijl Kees boven oude fotoboeken uit elkaar scheurt en per boek nog maar een handvol foto’s overhoudt, sorteer ik beneden wat zuiniger de post die ik verzamelde. We voelen de noodzaak: wie wil er nog iets met onze spullen als we er straks niet meer zijn? Waarom willen we dingen nog bewaren? Met het ouder worden, verdwijnt het belang van veel spullen. Leger en leger, ruimer en ruimer wordt onze woning en intens tevreden zitten we soms bij elkaar. Stap voor stap bezig ons voor te bereiden op een ouderdomsbestendige toekomst.

Gepubliceerd in: BurgerKracht, Limburgs blad over positieve gezondheid, nummer 3, 2017