Over ziek en gezond zijn

Toen ik kind was, was in ons gezin iedereen altijd gezond. En toen ik geelzucht had, werd ik met bedje en al in de kamer gezet, zodat ik kon spelen en meedoen. Ziek was je alleen als je hoge koorts had en zo gauw die gezakt was, ging het gewone leven verder. Ik wilde toen graag zo’n kind zijn dat nog wat langer thuis mocht blijven, vertroeteld en boeken lezend op de bank, maar nee, dat moest dan maar ná school, vond mijn verpleegstersmoeder. Ik heb daar veel van geleerd: ook al ben je niet 100% in orde, je kunt nog van alles. Toen ik later voor mijn moeder zorgde, werd dat de rode draad in ons gezamenlijke verhaal: het gezonde deel telde, met het zieke Alzheimerdeel kwamen we niet zoveel verder. Dus we deden wat nog wél kon en ik zocht oplossingen voor wat niet meer mogelijk was. Doordat ik werkelijk iets kon betekenen, was ik bovendien gelukkiger. Ook in mijn werk als levensverhalendeskundige heb ik me altijd bezig gehouden met wat nu positieve gezondheid genoemd wordt. Levensverhalen opschrijven en vertellen moet perspectiefvol zijn en niet alleen gericht op het vastleggen van verschrikkelijke gebeurtenissen. Het gaat om een balans. Ook in het leven zelf wisselen de mooie en minder mooie ervaringen elkaar af.

De vraag wat gezondheid is en hoe je in balans blijft, is belangrijk. Ik heb geleerd niet alleen maar bezig zijn met ziekte en gebreken, maar náást het zoeken naar oplossingen óók te putten uit de bronnen die mij gezondheid brengen en kracht geven: liefde, samenzijn en spel. Gezond blijven is schatzoeken: nieuwsgierig blijven en zélf vorm geven aan je leven. Gezondheid is zoveel groter dan niet ziek zijn! Altijd was ik al op zoek naar inspiratie, zocht naar wat me blij maakt en energie gaf - ook in het zorgen voor mijn moeder en anderen! Er zijn altijd schatten.

Nu ik zelf wat ouder word zoek ik naar nieuwe manieren om blij te blijven, ook al heb ik meer dan zichtbaar is last van lichamelijke ongemakken en is er een bronchitis die maar niet wil vertrekken. Hoe plan ik mijn leven in de wetenschap dat ik veel rust nodig heb voor gewrichten en hoofd? Het is niet zo simpel, want ik dreig net als velen meegesleurd te worden in een eindeloos zoeken naar ‘genezing’. Als ik eerlijk ben, weet ik dat dat maar de helft van het verhaal is. Ik moet het vooral zelf doen, met begripvolle en lieve mensen om me heen. Zoveel mogelijk genieten, uitdagingen opzoeken en anderen helpen dat ook te doen. Eigenlijk net als in mijn kinderjaren.

Gepubliceerd in: BurgerKracht, Limburgs blad over positieve gezondheid, nummer 1, 2017