Terug van vakantie

Als ik terug ben van vakantie, zie ik er tegenop om mijn dubbelleven weer op te pakken. Het was zo heerlijk, een paar weken lang niet zorgen, niet steeds op twee plaatsen zijn. Wat was ik moe! Een hele week heb ik alleen maar geslapen, gelezen en genoten van het feit dat niets moest. Daarna werd het echt vakantie. Als het onuitroeibare schuldgevoel de kop op stak, hield ik me voor dat mijn zussen extra aandacht zouden hebben voor mijn moeder.

Nu is de vakantie voorbij en dient het leven met familieroosters, overleg en zorgen voor mijn moeder zich weer aan. Met frisse tegenzin zit ik in de trein en met gemengde gevoelens loop ik de weg van het station naar het zorgcentrum. Hoe vaak ben ik deze weg al niet gegaan? Hoe lang zorg ik al voor mijn moeder? Hoe is het gegaan in de weken dat ik weg was? Natuurlijk, hou ik mezelf voor, het leven gaat door als ik er niet ben en er zijn heus heel lieve mensen op de verpleegafdeling…

Als ik binnenkom in de huiskamer, zit mijn moeder aan de grote tafel te slapen. Voorovergebogen hangt ze over de tafel, met de neus op het tafelblad. Steeds krommer is ze geworden in de voorbije jaren. Ik ga heel stil naast mijn moeder zitten, ik wil haar niet laten schrikken. Ik kijk een tijdje naar haar en streel haar dan heel zachtjes over haar rug en wang. Heel langzaam komt ze tot leven en reageert ze op de aanraking. Er komt beweging in haar gebogen gestalte, ze draait haar hoofd naar me toe en doet haar ogen open. Ze kijkt. En kijkt nog eens. En nog eens. Gaat rechtop zitten. Ik zie het in haar gebeuren: “Is ze het nu echt?” Ze kijkt nog een keer heel goed en realiseert zich dan dat ik het ben die naast haar zit. En dan lichten haar ogen op en zie ik de blijheid. “Ohhh”, zegt ze, “ze is terug!” En dan heel zachtjes: “Dát vind ik fijn…”. Ik hou haar vast en geef haar een dikke kus. Ja, ik ben terug van vakantie. Ik laat haar de bloemen zien die ik heb meegebracht. Vraag of ze zin heeft in een kopje thee. Heel rustig staan we op en lopen we naar haar kamer, om ons samenzijn met wat lekkers, met een wandeling en met andere mooie momenten te vullen. De hele verdere middag en avond blijft de blijdschap bij ons. Mijn tegenzin is verdampt en verdwenen.

Gepubliceerd in: Zorgbelang, Gezond lijfblad voor alle Limburgers, nummer 4, 2012